กลียุค
กลียุค (อ่านว่า กะ -ลี-ยุก) มาจากคำภาษาสันสกฤตว่า กลิยุค (อ่านว่า กะ -ลิ-ยุ-คะ) แปลว่า ยุคซึ่งมีชื่อว่ากลี (อ่านว่า กะ -ลี) ยุคที่โชคร้าย ยุคที่มีแต่การทะเลาะวิวาท ในภาษาสันสกฤต คำว่า กลิ (อ่านว่า กะ -ลิ) ซึ่งกลายมาเป็น กลี ในคำว่า กลียุค เป็นชื่อยุคที่คนอินเดียโบราณเชื่อว่าเป็นยุคสุดท้ายก่อนที่โลกและจักรวาลจะถูกทำลายลง
กลียุคเป็นยุคที่ธรรมะตกต่ำ คนชั่วมีจำนวนมากกว่าคนดี คนดีจึงโชคร้าย เพราะมีความรู้สึกไม่ปลอดภัย ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็พบแต่คนชั่ว. ในภาษาไทยคำว่า กลียุค มักใช้เป็นคำเปรียบ เรียกช่วงเวลาที่บ้านเมืองตกอยู่ในภาวะไร้ขื่อแป เช่น ยามที่บ้านเมืองตกอยู่ในกลียุค สุจริตชนก็ต้องอยู่อย่างหวาดผวา.
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๓ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.