จุด (dot, point)
ชื่อเครื่องหมาย รูปดังนี้ .
มีหลักเกณฑ์การใช้ดังต่อไปนี้
๑. ใช้เขียนไว้หลังตัวอักษรเพื่อแสดงว่าเป็นอักษรย่อ
ตัวอย่าง
(๑) พ.ศ. ย่อมาจาก พุทธศักราช
(๒) ค.ศ. ย่อมาจาก คริสต์ศักราช
(๓) วศ.บ. ย่อมาจาก วิศวกรรมศาสตรบัณฑิต
๒. ใช้เขียนไว้ข้างหลังตัวอักษรหรือตัวเลขที่บอกลำดับข้อ
ตัวอย่าง
(๑) ก. [กอ]
ข. [ขอ]
ค. [คอ]
(๒) ๑. [หฺนึ่ง]
๒. [สอง]
๓. [สาม]
ในกรณีที่มีข้อย่อย ให้ใส่ลำดับข้อย่อยไว้หลังจุด
ตัวอย่าง
(๓) ๑.๑ [หฺนึ่ง–จุด–หฺนึ่ง]
(๔) ๑.๑๐ [หฺนึ่ง–จุด–สิบ]
(๕) ๔.๓.๑๒ [สี่–จุด–สาม–จุด–สิบ–สอง]
๓. ใช้คั่นระหว่างชั่วโมงกับนาทีเพื่อบอกเวลา
ตัวอย่าง
๑๐.๑๕ น. [สิบ–นา–ลิ–กา–สิบ–ห้า–นา–ที]
๔. ใช้เป็นจุดทศนิยม (หลังจุดทศนิยมให้อ่านตัวเลขเรียงกันไป)
ตัวอย่าง
(๑) ๑.๒๓๕ [หฺนึ่ง–จุด–สอง–สาม–ห้า]
(๒) ๓ นาที ๓๐.๗๕ วินาที [สาม–นา–ที–สาม–สิบ–จุด–เจ็ด–ห้า–วิ–นา–ที]
(๓) ๓.๕๘๗ เมตร [สาม–จุด–ห้า–แปด–เจ็ด–เมด]
(๔) ๔.๕๐๘ ล้านบาท [สี่–จุด–ห้า–สูน–แปด–ล้าน–บาด]
ยกเว้นในกรณีเงินตรา ถ้าอ่านเป็นหน่วยเงินตราได้ ให้อ่านตามหน่วยเงินตรานั้น ๆ เช่น
(๔) ๔.๕๐ บาท [สี่–บาท–ห้า–สิบ–สะ–ตาง]
(๕) ๘.๖๕ ดอลลาร์ [แปด–ดอน–ล่า–หก–สิบ–ห้า–เซ็น]
๕. ใช้บอกว่าเป็นตัวอักษรนำ อักษรควบ ในการบอกคำอ่าน
ตัวอย่าง
(๑) หนึ่ง อ่านว่า หฺนึ่ง
(๒) ปลา อ่านว่า ปฺลา
๖. ใช้บอกว่าเป็นตัวอักษรควบหรือเป็นตัวสะกดในการเขียนภาษาบาลีสันสกฤตที่เขียนด้วยอักษรไทย
ตัวอย่าง
(๑) มิตฺร [มิด–ตฺระ]
(๒) ราชนฺ [รา–ชัน]
(๓) นโม ตสฺส [นะ–โม–ตัด–สะ]
๑๐. ใช้เขียนแทนตัวอักษรที่ชำรุดหรืออ่านไม่ออกในการคัดลอกข้อความจากจารึก โดยใช้จุด ๑ จุด แทนอักษร ๑ ตัว
ตัวอย่าง
คำจารึก องม่าน ี เมองน.. ี เมองพลววพ๋นฝงงของ
คำอ่าน องม่าน เมืองน.. เมืองพลัว พ้นฝั่งของ
ที่มา : หลักเกณฑ์การใช้เครื่องหมายวรรคตอนและเครื่องหมายอื่น ๆ ฯ หน้า ๒-๔