คำสร้อย
คำสร้อย หมายถึงถ้อยคำที่กล่าว แต่ง หรือร้องต่อท้ายวรรค บาท หรือบท ในบทประพันธ์ประเภทร้อยกรอง เพื่อให้จำนวนคำครบตามข้อกำหนดของฉันทลักษณ์ หรือเพื่อทำให้เกิดจังหวะและเสียงที่ไพเราะ คำสร้อยในบทร้อยกรองที่พบเสมอ เช่น นา หนา เฮย แฮ เอย แล แล้ ดังตัวอย่างในลิลิตพระลอว่า
สิ่งใดในโลกล้วน อนิจจัง
คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้
คือเงาติดตัวตรัง ตรึงแน่น อยู่นา
ตามแต่บุญบาปแล้ ก่อเกื้อรักษา
คำว่า นา ท้ายบาทที่ ๓ และคำว่า แล้ ท้ายวรรคแรกของบาทที่ ๔ เป็นคำสร้อย
ในคำพูดทั่วไปก็มีผู้ใช้คำสร้อยเพื่อให้ถ้อยคำฟังอ่อนลง ไม่แข็งกร้าวเกินไป เช่น หนังหา ในคำว่า หนังสือหนังหา สตุ้ง ในคำว่า สตุ้งสตางค์ ประเชิม ในคำว่า ประชุมประเชิม.
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๒ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.