เสน่ห์
คำว่า เสน่ห์ ยืมมาจากภาษาสันสกฤตว่า เสฺนห (อ่านว่า เสฺน -หะ) แปลว่า สิ่งที่ติดแน่น หมายถึง ความรัก ความชอบพอ. คำว่า เสน่ห์ ในภาษาไทยมี ๒ ความหมาย ทั้งสองความหมายล้วนแต่เกี่ยวกับความรัก ความชอบพอ ทั้งสิ้น. ความหมายแรกหมายถึง ลักษณะที่ชวนให้รักชวนให้หลงใหล เช่น เธอเป็นคนมีเสน่ห์ ใคร ๆ ก็ชอบเธอทั้งนั้น. คำว่า เสน่ห์ ตามความหมายนี้ ทำให้เกิดสำนวน เสน่ห์ปลายจวัก หมายถึง เสน่ห์ของผู้หญิงที่เกิดจากฝีมือปรุงอาหาร ทำให้สามีรักและหลง เช่น สมัยก่อนผู้ใหญ่ต้องอบรมให้ลูกหลานมีฝีมือในการทำอาหาร เพื่อให้เป็นเสน่ห์ปลายจวัก.
เสน่ห์ ความหมายที่สองคือ คุณไสยที่ทำให้ผู้อื่นหลงรัก เช่น ภรรยาของเขา ทั้งสวย ทั้งแสนดี การบ้านการเรือนก็เก่ง แต่สามีกลับไปหลงแต่ภรรยาน้อย สงสัยว่าคงจะถูกเสน่ห์. คำว่า เสน่ห์ ตามความหมายนี้ ยังพบในคำว่า เสน่ห์ยาแฝด หมายถึง คุณไสยที่ผู้หญิงทำให้ชายหลงรักโดยใช้วิธีให้ผู้ชายกินยาหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่กำกับด้วยคาถาทางไสยศาสตร์
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๓ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.