กุด
คำว่า “กุด” มีความหมายว่า ตัด หรือ ด้วน เช่น กุดหัว คือ ตัดหัวหรือตัดศีรษะ นิ้วกุด คือ นิ้วด้วน ขากุด คือ ขาด้วน
ในภาษาไทยถิ่นอีสาน มีคำว่า “กุด” สะกดว่า (ก + สระอุ + ด) เป็นคำเรียกลำน้ำโค้งที่ปลายด้วนเกิดจากแม่น้ำไหลคดเคี้ยวตวัดไปมา จนในที่สุดลำน้ำส่วนที่โค้งมากถูกตัดขาดออกไปจากลำน้ำสายใหญ่กลายเป็นหนองหรือบึงรูปโค้งอยู่ใกล้กับลำน้ำสายใหญ่ ในภาคกลางบางทีเรียกบึงชนิดนี้ว่า บึงโค้ง หรือ บึงโง้ง หลายจังหวัดในตอนกลางของภาคอีสานมีกุดอยู่ทั่วไป เนื่องจากแม่น้ำชีและแม่น้ำมูลไหลคดเคี้ยวมาก กุดที่มีชื่อเป็นที่รู้จักกันดี ได้แก่ กุดกว้าง ในอำเภอเสลภูมิ [อ่านว่า เส-ละ-พูม] จังหวัดร้อยเอ็ด กุดเค้า ในอำเภอมัญจาคีรี จังหวัดขอนแก่น กุดสิม [อ่านว่า กุด-สิม] ในอำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.
