บูชา
คำว่า บูชา มาจากคำภาษาบาลีว่า ปูชา แปลว่า แสดงความเคารพ ยกย่องเทิดทูนด้วยความนับถือเลื่อมใส. สิ่งที่เราบูชา ได้แก่ บุคคล วัตถุสิ่งของ และสถานที่อันเกี่ยวเนื่องกับบุคคลที่เรานับถือ เช่น พระพุทธเจ้า พ่อแม่ ครูอาจารย์ อนุสาวรีย์ เจดีย์. การบูชาในทางพระพุทธศาสนาทำได้ ๒ แบบ เรียกว่า อามิสบูชา (อ่านว่า อา-มิด-สะ -บู-ชา) และ ปฏิบัติบูชา (อ่านว่า ปะ -ติ-บัด-บู-ชา)
อามิสบูชา หมายถึงการแสดงความเคารพด้วยการให้สิ่งของ เช่น จัดเครื่องสักการะ มีดอกไม้ ธูป เทียน บูชาพระพุทธรูป รูปปั้นหรืออนุสาวรีย์ของบุคคลที่มีคุณต่อสังคมและประเทศชาติ.
ปฏิบัติบูชา หมายถึงการแสดงความเคารพด้วยการแสดงออกเป็นอาการต่าง ๆ เช่น กราบ ไหว้. และด้วยการปฏิบัติตาม เช่น ปฏิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งทางกาย วาจา ใจ. ปฏิบัติตามคำสอนของพ่อแม่ ครูอาจารย์.
การแสดงความเคารพด้วยการปฏิบัติตามหรือการมอบสิ่งของให้เป็นการแสดงความสำนึกในบุญคุณ เป็นการกระทำที่เป็นมงคลต่อผู้กระทำ
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.