ลักษณะภาษาฟิลิปปินส์ ภาษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปิโน มีที่มาจากภาษาตากาล็อก ซึ่งอยู่ในตระกูลออสโตรเนเซียน คำศัพท์ในภาษาฟิลิปปินส์มีที่มาจากหลายภาษา เช่น สันสกฤต อังกฤษ จีน อาหรับ สเปน ตัวอย่างคำที่มาจากภาษาอังกฤษ เช่น คำ “titser” [ติต-เซอร์] มาจากคำว่า “teacher” ส่วนคำที่มาจากภาษาสเปนนั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะฟิลิปปินส์เคยอยู่ใต้การปกครองของสเปนมาเกือบ ๓๐๐ ปี คำที่ยืมมาส่วนใหญ่จะเปลี่ยนแต่ตัวสะกดแต่ออกเสียงเหมือนเดิมและความหมายคงเดิม เช่น “cuatro” [กวา-โตร] ซึ่งหมายถึง “๔” เปลี่ยนตัวสะกดเป็น “kuwatro” [กวา-โตร] การออกเสียงคำในภาษาฟิลิปปินส์มีการเน้นพยางค์ อาจจะเน้นที่พยางค์แรกหรือพยางค์สุดท้ายก็ได้ นอกจากนี้ บางถิ่นยังมีสำเนียงต่างกัน เช่น ในบางเขตของมะนิลา (Manila) เสียงสระอาจจะต่างกันไป บางเขตเสียง i [อิ] เปลี่ยนเป็นเสียง e [เอ] เช่น คำ “gising” [กี-ซิง] เปลี่ยนเป็น “giseng” [กี-เซง] แปลว่า “ตื่น” เมื่อต้องการแสดงกาลหรือเวลาที่กระทำกริยาต่าง ๆ ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงคำ เช่น คำกริยา “kain” [คา-อิน] แปลว่า กิน เมื่อเป็นปัจจุบันกาล ใช้ว่า ay kumakain [ไอ คู-มา-คา-อิน] เมื่อเป็นอดีตกาล ใช้ว่า ay kumain [ไอ คู-มา-อิน]โครงสร้างประโยคมีลักษณะเหมือนกับภาษาไทย คือ ประธาน + กริยา + กรรม เช่น “Ako ay kumain ng tinapay.” [อโค ไอ คู-มา-อิน นัง ติ-นา-ไป] แปลว่า “ฉันกินขนมปัง” Ako [อโค] แปลว่า ฉัน ay kumain [ไอ คู-มา-อิน] แปลว่า กิน ng tinapay [นัง ติ-นา-ไป] แปลว่า ขนมปัง ส่วนประโยคคำถามมีลักษณะเช่นเดียวกับภาษาอังกฤษ เช่น “Saan ka pupunta?” [ซอาน คา ปู-ปุน-ตา] แปลว่า “คุณจะไปไหน” Saan [ซอาน] แปลว่า ที่ไหน ka [คา] แปลว่า คุณ pupunta [ปู-ปุน-ตา] แปลว่า จะไปลอร่า พรหมกสิกร เขียนชลธิชา สุดมุข สรุป |