อำเภอชื่อว่าบัว

          พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ได้ให้นิยามว่า อำเภอ หมายถึงท้องที่ที่รวมตําบลหลายตําบลให้อยู่ในความปกครองอันเดียวกันและได้มีพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งเป็นอําเภอ เป็นหน่วยราชการบริหารรองจากจังหวัด มีนายอำเภอเป็นหัวหน้าปกครอง ในประเทศไทยมีอำเภอหลายอำเภอที่ชื่อมีความหมายว่า บัว หนังสือศัพท์บัว พจนานุกรมที่แสดงบทนิยามของศัพท์ที่เกี่ยวกับบัว ซึ่งจัดพิมพ์โดยเครือข่ายพืชปลูกพื้นเมืองไทย ร่วมกับสำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวบรวมไว้มีดังนี้

          กมลาไสย (อ่านว่า กะ-มะ-ลา-ไส) ชื่ออำเภอในจังหวัดกาฬสินธุ์ แปลว่าที่อยู่ของบัว  บัวเชด ชื่ออำเภอในจังหวัดสุรินทร์ คำว่า “เชด” สันนิษฐานว่าเป็นชื่อของบุคคล บัวใหญ่ ชื่ออำเภอในจังหวัดนครราชสีมา หมายถึงท้องที่ที่มีบัวขนาดใหญ่ บางบัวทอง ชื่ออำเภอในจังหวัดนนทบุรี แต่เดิมมีคลองที่มีบัวหลวงขึ้นอยู่มาก ชาวบ้านเก็บดอกบัวหลวงไปขายได้เงินทองมาก จึงตั้งชื่อคลองว่า บางบัวทอง อันเป็นที่มาของชื่ออำเภอในเวลาต่อมา บุณฑริก (อ่านว่า บุน-ทะ-ริก) ชื่ออำเภอในจังหวัดอุบลราชธานี แต่เดิมเป็นชุมชนเล็ก ๆ เรียกว่า เมืองบัว มีหลวงบุณฑริกเขตตานุรักษ์เป็นเจ้าเมือง  ปทุมรัตต์ ชื่ออำเภอในจังหวัดร้อยเอ็ด ปทุมราชวงศา ชื่ออำเภอในจังหวัดอำนาจเจริญ ตามศัพท์หมายถึงราชวงศ์บัวหลวง วาปีปทุม ชื่ออำเภอในจังหวัดมหาสารคาม แปลว่าที่อยู่ของบัวหลวง หนองบัว ชื่ออำเภอในจังหวัดนครสวรรค์ หมายถึงหนองน้ำที่มีบัวขึ้นอยู่ หนองบัวแดง ชื่ออำเภอในจังหวัดชัยภูมิ ตั้งชื่อตามหนองน้ำ “หนองบัวแดง” หนองบัวระเหว ชื่ออำเภอในจังหวัดชัยภูมิ ระเหว มาจากชื่อลำห้วยระเหว อุบลรัตน์ ชื่ออำเภอในจังหวัดขอนแก่น  แปลว่าบัวสายที่ยอดเยี่ยมดังแก้ว ความจริงแล้วชื่ออำเภอนี้ตั้งชื่อตามชื่อเขื่อน ซึ่งได้ชื่อมาจากพระนามของเจ้าฟ้าหญิงอุบลรัตน์ราชกัญญา สิริโสภาพรรณวดี

  อารี  พลดี